ΠΕΡΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ...
Σημειώσεις: Κ9 = στήλη του περιοδικού Κ, που κυκλοφορεί με την Καθημερινή της Κυριακής και αφορά σε αγγελίες για ζώα που ζητούν σπίτι και αγκαλιά.Τεύχος 195
25 Φεβρουαρίου 2007
Άρθρο του Γιώργου Φραντζεσκάκη
Αντιγραφή
Βία στη βία της βίας;
Όταν ο «ειλικρινής» διάλογος δεν προλαβαίνει καν να ξεκινήσει…
Στο σημερινό «Κ9» φιλοξενείται μια αγγελία που μου θύμισε ένα περιστατικό που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μου, το καλοκαίρι του 2005. Μια παρέα τριών αγοριών, πάνω στα ζόρια της εφηβείας, έχει εγκλωβίσει ένα μεγαλόσωμο αδέσποτο σκυλί και το βασανίζει χαιρέκακα. Ένας το τρυπάει με την ακονισμένη (!) άκρη ενός ξύλου, άλλος το φτύνει, άλλος του ρίχνει μουλωχτές κλωτσιές όταν πετυχαίνει εκτεθειμένα τα νώτα ή τα πλευρά του. Δίπλα, μια ταβέρνα. οι θαμώνες παρακολουθούν μουδιασμένοι και ΚΑΝΕΝΑΣ «άντρας» δεν σηκώνεται από την καρέκλα του για να σταματήσει την κακοποίηση του ζώου.
Βλέπω τη σκηνή να εκτυλίσσεται, καθώς πλησιάζω τρέχοντας- αφού έχω πρώτα δέσει το δικό μου σκυλί στο πόδι ενός τραπεζιού. Και πριν προλάβω να τους αρπάξω, ένας πιτσιρικάς, το πολύ δεκαπέντε ετών, που περνάει από δίπλα με ένα ποδήλατο BMΧ – πολύ ευγενική φατσούλα με το χαμηλοκάβαλο παντελόνι του και την ξεχειλωμένη μπλούζα που γράφει NIRVANA- πηδάει από τη σέλα και τους πλακώνει στο ξύλο! Μιλάμε για πολύ ξύλο, παιδιά, καθ΄ ότι ο πιτσιρικάς μάλλον κάνει καράτε ή κάτι τέτοιο από τα τέσσερά του, και μέσα σε δευτερόλεπτα τους έχει ξαπλώσει όλους κάτω. Του ενός έχει ανοίξει η μύτη, ο άλλος έχει κουλουριαστεί και κρατάει την κοιλιά του… Σκηνές ροκ!
Και τότε, σηκώνεται ένας τύπος από την ταβέρνα για να δείρει τον πιτσιρικά (αργότερα καταλαβαίνω ότι είναι ο «περήφανος πατέρας» ενός από τους τρεις). Μετά γίναμε όλοι μύλος…εγώ να βρίζω τον πατέρα, ο πιτσιρικάς να είναι έτοιμος να τον πλακώσει κι εκείνον (μη στοιχηματίζετε ότι δεν θα τα κατάφερνε κιόλας…) και ο ταβερνιάρης να καλεί την αστυνομία - που ήρθε ύστερα από μισή ώρα και για τα επόμενα 60 λεπτά προσπαθούσε να καταλάβει ποιος έχει τελέσει αδίκημα κατά ποιου, ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα.
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μου. Η αστυνομία, σ΄ αυτές τις περιπτώσεις τους μαζεύει όλους στο τμήμα «για τα περαιτέρω» και τους αφήνει μετά από λίγο, αφού έχουν ανταλλαγεί οι αμοιβαίες συγγνώμες. Το θέμα είναι άλλο: πού τελειώνουν τα όρια της αυτοδικίας και πού αρχίζει η υποχρέωση μας να υπερασπιζόμαστε τα θύματα μιας απρόκλητης πράξης βασανισμού, όταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την απάντηση στη βία με βία; Είναι ένα περίπλοκο ζήτημα, που δεν έχω απαντήσει ακόμα. Ίσως επειδή κάθε φορά που προσπαθώ, το μυαλό μου στοιχειώνεται από την εικόνα εκείνου του θαρραλέου πιτσιρικά. Αν όμως ήμουν ο σκύλος, θα είχα ήδη αποφασίσει…
Τέλος Αντιγραφής
…τώρα τι να πω; την αηδία που αισθάνομαι για τους τρεις και πολύ περισσότερο για τον «περήφανο μπαμπά» που είναι δείγματα της ελληνικής κοινωνίας και δεν με κάνουν καθόλου περήφανη;
...ή ό,τι θα ήθελα να είχα νύχια, δυνατά και μεγάλα προκειμένου να βάλω κάτω (ειδικά) τον «περήφανο μπαμπά» και να τον γδάρω εγώ η ίδια;;
…μήπως να πάω να μάθω καράτε;
... ευτυχώς που υπάρχει και ο πιτσιρικάς που μου δίνει ελπίδα ότι κάποιοι από τη νέα γενιά αξίζουν!
(implants νυχιών τίγρης ας πούμε μπορώ να βάλω;; :-pp)
posted by Alepouditsa @ 17:07
31 Comments:
Άρα αποδέχεσαι την βία υπέρ όσων υπερασπίζεσαι, αφού θα ήθελες να είχες νύχια, αλλά την καταδικάζεις όταν είναι αντίθετη με αυτά...
Ενώ στην ουσία είναι ένα περίπλοκο ζήτημα...
Η βία φέρνει βία και τους μετατρέπει όλους σε θύτες και θύματα.
Τα παιδιά είναι θύτες γιατί έπραξαν και θύματα γιατί έτσι τα έμαθαν, να μην σέβονται και να γίνουν «οι εξουσιαστές», να δείξουν «ποιος είναι ο αρχηγός». Ο πατέρας είναι θύτης γιατί έπραξε (εις διπλούν, αν και την δεύτερη φορά τους αδύναμους υπερασπίσθηκε… είχαν αρχίσει θα μου πεις… και όμως αδύναμοι είναι τώρα) και θύμα γιατί ποτέ του δεν διδάχθηκε σεβασμό από κανέναν γύρω του ιδίως από τους ιθύνοντες. Ο πιτσιρικάς είναι θύτης γιατί έπραξε (και ας υπερασπίσθηκε τον αδύναμο) και θύμα γιατί έτσι έμαθε να αντιδρά.
Όλος αυτός ο κυκεώνας επιλύεται μόνο όταν αποδοθούν οι ευθύνες στην ρίζα τους και ανατραπεί η ίδια η ρίζα τους, με καμία άλλου είδους επέμβαση. Μέχρι τότε θα αναγκαζόμαστε να τιμωρούμε όπου μας «πλήττουν» και να αντιδρούμε όπου η τιμωρία των άλλων μας «πλήττει», αδιαφορώντας αν είναι δίκαιη ή όχι.
Όσο για το συμβάν αυτό καθ’ εαυτό, τι περιμένεις; Προ λίγου καιρού λέγαμε πως το προβαλλόμενο από τα ΜΜΕ πρότυπο στην κοινωνία μας είναι η βία. Τί άλλο περιμένεις από παιδιά, χωρίς κρίση, να πράξουν; Που θα εξασκήσουν τις διδαχές της κοινωνίας μας, για να δουν αν μπορούν να πράξουν ως έμαθαν; Πώς θα αντιγράψουν τον κόσμο που τους προβάλλουμε καθημερινά; Ο πατέρας φταίει. Ναι, αλλά πόσοι πατεράδες δεν έφτασαν στα πρόθυρα να σκοτώσουν το παιδί γιατί δεν μπορούν να του αλλάξουν μυαλό απ’ όσα ακούει και βλέπει καθημερινά; Από την μόδα; Πόσες φορές εσύ η ίδια είπες ότι αν το παιδί θέλει δεν μπορείς να κάνεις τίποτε; Μέχρι πιο σημείο θα φτάσεις για να το αποτρέψεις από τέτοιου είδους συμπεριφορές;
Ποιος είναι λοιπόν ο θύτης; Ποιος «άρχισε» πραγματικά; Ή δεν μας ενδιαφέρει; Ή εδώ μας ενδιαφέρει γιατί δεν μας αρέσει η αρχή. Αλλά… ποια ήταν η αρχή;;; Τα παιδιά; Ο πατέρας; Τα ΜΜΕ; Περίπλοκο ζήτημα...
Ομολογουμένως όμως, αναρωτιέμαι, αφού στο συγκεκριμένο θέμα σε ενδιαφέρει να λάβεις τον νόμο «στα νύχια σου», γιατί δεν σου αρέσει όταν άλλοι το κάνουν για να «υπερασπιστούν» τα δικά τους «δίκαια»;
[Της ελληνικής κοινωνίας, μόνο, είναι δείγμα; Είσαι σίγουρη; Αν ναι, πόσο σίγουρη;]
1. δεν μπορώ να ξέρω αν γίνεται μόνο στην ελληνική κοινωνία αλλά δεν με αφορά αυτό. Στην ελληνική κοινωνία γίνεται.
2. για αυτό και εγώ έχω συμφωνήσει μαζί σου ότι χρειαζόμαστε παιδεία ως λαός. χρειαζόμαστε να μάθουμε τον σεβασμό! προς όλα τα ζωντανά πλάσματα.
3. τα παιδιά χτυπούσαν, ο πατέρας έφταιγε, (απλοικά), τον πατέρα θελω να γδάρω.
Είναι κάπως διαφορετικό Νταρθ από το: οι αμερικάνοι φταίνε αλλά ας χτυπήσω τους ευρωπαίαιους για να προκαλέσω αναστάτωση και να ΑΝΑΓΚΑΣΩ τους Ευρωπαίους να πιέσουν τους Αμερικάνους να μην ΜΟΥ κάνουν κακό.
αν δεν το καταλαβαίνεις, εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα. δικό σου το μυαλό.
Γδάρε τον πατέρα.. να δω τί θα καταλάβεις.. αφού και τα επόμενα παιδιά το ίδιο θα κάνουν..
Δεν γδαίρνεις καλύτερα αυτόν που πραγματικά φταίει;;;
[Ποιός μίλησε για αμερικάνους και ευρωπαίους;;; :οοο Κολλάς ώρες ώρες έτσι; Αλλά ακόμα και εκεί να θες να το πας... αμέτοχοι έμειναν οι ευρωπαίοι;;; ή μια χαρά θέλησαν να επωφεληθούν της πίτας;]
Απλοϊκά... τα πολύπλοκα ζητήματα... αυτό είναι το βασικό λάθος... το "απλοϊκά"...
[εσύ αναφέρθηκες σε παλαιότερες συζητήσεις]
εννοείται ότι δεν θα γδάρω κανέναν..
αλλά χρειαζόμαστε παιδεία επειγόντως!
και μέχρι να γίνει βίωμα η σωστή παιδεία, χρειαζόμαστε θεσμούς και τιμωρία!
Α δεν θα βγάλεις τελικά νύχια... ΟΚ.. ησύχασα...
Ας μην μπερδεύουμε κάποια πράγματα. Ο πιτσιρίκος που επενέβη έπραξε ορθότατα διότι σταμάτησε μια πράξη εν τη τελέσει της, δεν ενήργησε για να πάρει εκδίκηση. Προσοχή, οι έννοιες αθώος και ένοχος έχουν ένα στενό και ένα ευρύτερο περιεχόμενο, όταν συντελείται μια πράξη βίας, δεν με ενδιαφέρει και δεν πρέπει κανέναν να ενδιαφέρει ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ το αν ο θύτης υπήρξε κάποτε θύμα άδικης μεταχείρισης ή βίας, αυτό το οποίο προέχει είναι η άμεση διακοπή της πράξης, εάν αυτό μπορεί να γίνει με μη βίαιο τρόπο, έχει καλώς, αν όμως ο θύτης δεν παίρνει από λόγια, προτιμώ να υποστεί αυτός τις συνέπειες παρά το αθώο θύμα του. Δεν είναι δυνατόν να αρνούμαστε να σταματήσουμε π.χ. ένα βιασμό με το επιχείρημα ότι ο θύτης μπορεί στην παιδική του ηλικία να υπήρξε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, έλεος! Αυτό θα ληφθεί υπόψη στη δίκη του. Όταν διαπιστώνουμε μια πράξη βίας ή αδικίας, στις αποφάσεις πρέπει να προέχει η υπεράσπιση του θύματος της ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΠΡΑΞΗΣ και η παρεμπόδιση του θύτη, πάλι της ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΠΡΑΞΗΣ, τα άλλα βαθύτερα ή κοινωνικοπολιτικά αίτια έχουν τη σειρά τους σε δεύτερο χρόνο. Ακόμη και αν ο πιτσιρικάς που παρενέβη υπερέβη τα όρια της αναγκαίας άσκησης δύναμης, έπραξε γενικά σωστά, ιδίως λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας του και, τουλάχιστον, το έκανε για τον ευγενικότερο δυνατό σκοπό - την υπεράσπιση του αδυνάτου - και έδειξε μεγαλύτερο θάρρος και αρετή, όχι από συνομηλίκους του, αλλά από τους περισσότερους ενηλίκους. Δεν μου αρέσει μια κοινωνία όπου κτυπούν κάποιον στο δρόμο και οι παρευρισκόμενοι κάνουν πως κοιτάζουν τις βιτρίνες, υποθέτω ότι σε κανέναν δεν θα άρεσε να είναι το θύμα μιας τέτοιας κατάστασης. Επιτέλους, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Εύγε του πιτσιρίκου!
Φυσικά λοιπόν, με αυτό το απλοϊκό σκεπτικό, και ο πατέρας που εντόπισε μια πράξη βίας ενανίων των παιδιών του, ορθότατα απεφάσισε ότι έπρεπε να "δείρει" τον πιτσιρικά :)
Ή τώρα σταμάτησε να είναι απλοϊκό;
[Ας σημειωθεί ότι δεν είμαι τόσο κάθετα ενάντιος στο θέμα χρήσης βίας, όσο είμαι ενάντιος στο θέμα του ποιόν τιμωρούμε κάθε φορά... Δεν έχει νόημα καμία τιμωρία αν ταυτόχρονα δεν τιμωρηθεί και δεν αλλάξει συμπεριφορά και ο απόλυτος ηθικός αυτουργός κάθε πράξης. Και εκεί είναι που πρέπει να στοχεύουμε. Η τιμωρία των θυμάτων-θυτών είναι πάντα για λόγους εκδίκησης]
Καλώς ήρθες Περαστικέ!
Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες, και είναι ελπιδοφόρο που κάποιος από την νέα γενιά επενέβη ενώ όλοι οι μεγάλοι ήταν αμέτοχοι. Τουλάχιστον δίνει ελπίδα.
Τέτοια περιστατικά πρέπει να γίνονται γνωστά μήπως και ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο..
Πράγματι, δεν είναι τόσο απλό, καθώς ο πατέρας όφειλε να είχε σταματήσει πρώτος αυτός τα πιτσιρίκια του. Από τη στιγμή που δεν παρενέβη πρώτος αυτός να σταματήσει την πράξη είναι ένοχος και συνένοχος (ως κηδεμόνας). Σε κάθε περίπτωση, εφόσον τα πράγματα έφτασαν σε αυτό το σημείο, ένας ώριμος ενήλικος μόνο πυροσβεστικά επιτρέπεται να παρέμβει, στηλιτεύοντας και τιμωρώντας ηθικά την πράξη των παιδιών για τα οποία είναι υπεύθυνος και ζητώντας συγνώμη από όλους τους παρευρισκομένους και αναλαμβάνοντας να περιθάλψει και το ζώο. Θα ήταν μάλιστα μια καλή ηθική τιμωρία για τον μπούλη του αν συνέχαιρε το παιδί που παρενέβη και υποχρέωνε τον γιόκα του να συμφιλιωθεί μαζί του, υποχρεώνοντάς τον να ζητήσει επίσης δημόσια συγνώμη. Δυστυχώς, τέτοιες συμπεριφορές τις έχω συναντήσει μόνο στο εξωτερικό. Υπάρχει ένα βασικό έλλειμμα στον τρόπο που διαπαιδαγωγούνται τα παιδιά στη χώρα μας, η απουσία εκμάθησης της ανάληψης της ευθύνης και των συνεπειών για τις πράξεις τους. Έτσι ενεργεί ένας ενήλικος. Ξέχασα να σε συγχαρώ Αλεπουδίτσα για το ποστ σου.
Darth μου,
Θα ήταν ευχής έργο, ο απόλυτος αυτουργός να άλλαζε συμπεριφορά. Είναι κάτι που νομίζω ότι όλοι θέλουμε. Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να γίνει άμεσα. Χρειάζεται παιδεία. Χρειάζεται μια γενικότερη αλλαγή κοινωνικής νοοτροπίας. Αυτό παίρνει πολλά-πολλά χρόνια για να πραγματοποιηθεί. Ώσπου να γίνει λοιπόν αυτό έχουμε πρόβλημα. Ο απόλυτος αυτουργός παραμένει αμετακίνητος στις ιδέες του. Τι θα κάνουμε; Θα τον αφήσουμε να βαράει κόσμο, ή ζώα ώσπου να αλλάξει όλη η κοινωνία μας; Όχι. Θα τον σταματήσουμε ΑΜΕΣΑ.
Ευχαριστώ Περαστικέ!
Να είσαι καλά :-)
Δεν σου είπα καλή μου να μην τον σταματήσεις, απλά σου είπα ότι αν αυτό είναι το μόνο που θα κάνεις, τότε κάνεις μια τρύπα στο νερό και τίποτε παραπάνω (αφού αύριο άλλα παιδάκια θα κάνουν το ίδιο, αυτό δεν θα το έχεις αποφύγεις) και συνέχισα λέγοντάς σου πως όποτε χρησιμοποιείς βία να αναμένεις βία, όσο δίκιο και αν έχεις και απ' όποια πλευρά και αν είσαι :)
Δεν μπορείς να αποφύγεις την διαιώνισή της έτσι...
Κοινώς καλώς ο πιτσιρικάς θέλησε να σώσει το ζώο. Αλλά κακώς έπραξε ως έπραξε. Άλλωστε ήταν φανερό από το κείμενο ότι δεν χρησιμοποίησε εν αρχή το λόγο και εν συνεχεία να καταφύγει στην βία (η οποία για εμένα είναι το τελευταίο καταφύγιο και τότε την δικαιολογώ απόλυτα και σε κάθε περίπτωση) αλλά αμέσως κινήθηκε ως τιμωρός...
Ε απλά τιμώρησε, δεν νουθέτησε. Και απέκτησε και άδικο με την συμπεριφορά του :)
Και αύριο τα ίδια παιδάκια θα κάνουν χειρότερα σε άλλον σκύλο, από πείσμα που δεν τα άφησαν νωρίτερα. θα εκδικηθούν άλλο σκύλο για όσα τους έκανε ο πιτσιρικάς. Κρίμα δεν είναι; Και όλα αυτά γιατί απλά κάποιος ανόητος αποφάσισε να τα τιμωρήσει και όχι να τα νουθετήσει;
Μεγάλο κρίμα....
Καλησπέρα σε όλους.
Γενικά θέλει προσοχή στο πως συμπεριφερόμαστε σε αυτούς που κακοποιούν τα ζώα,όχι από κάποια συμπόνια προς αυτούς αλλά γιατί όπως έγραψε και ο Darthiir the Abban είναι πολύ πιθανό αν φερθούμε βιαία να υπάρξουν αντίποινα σε αλλά ζώα στο μέλλον. Πρέπει να προηγείται κουβέντα. Καταλαβαίνω ότι μερικές φορές δεν μπορείς να σταματήσεις το κακό με νουθεσίες.
Από την άλλη ίσως ο πιτσιρικάς να ήθελε να κάνει επίδειξη των δυνάμεων τoυ .Θα προτιμούσα να έπαιζε το ρόλο της ασπίδας.
Συνιστώ προσοχή στον χειρισμό αυτών των καταστάσεων γιατί ο απώτερος σκοπός είναι να προστατεύσουμε ζώα.
Συμφωνώ απολύτως με τον περαστικό.
Καμηλιέρη, αν έβλεπες μπροστά στα μάτια σου να βιάζουν μια φίλη σου, τι θα έκανες; Θα καλούσες την αστυνομία, θα περίμενες τη δίκη ή θα ξεκοίλιαζες το βιαστή; Μήπως θα προσπαθούσες να τον πείσεις με λογικά επιχειρήματα ότι αυτό που κάνει είναι λάθος; Αν έβλεπες να βάζουν το περίστροφο στον κρόταφο ενός παιδιού, τι θα έκανες;
'Η μήπως επειδη εν προκειμένω πρόκειται για σκυλί αλλάζουν τα μέτρα και τα σταθμά; Εχεις πάλι έναν αδύναμο που βασανίζεται από ισχυρότερους.
Συμφωνούμε στο θεωρητικό επίπεδο ότι υπάρχει έλλειμα παιδείας.
Την ώρα όμως που συντελείται ένα έγκλημα, εκείνη την στιγμή, κάπως πρέπει να αντιδράσουμε. ΑΥτό λέω εγώ.
Αλεπουδίτσα, πολύ καλό άρθρο.
Θα ξεκοίλιαζα τον βιαστή (το ξέρεις κροτούλα μου, το έχω πει πολλές φορές άλλωστε) αλλά ως τελευταίο καταφύγιο. Πρώτα θα τον απομάκρυνα και θα προσπαθούσα να τον ακινητοποιήσω (πως να τον ξεκοιλιάσω άμα κουνιέται) >:)
[Μα καλά είμαι σίγουρος ότι κάπου λέω πως δεν είπα να μην το σταματήσεις το έγκλημα. Και ούτε είπα πως θα κάτσω να το συζητήσω εκείνη ακριβώς την στιγμή. Αλλά άλλο να μιλάς για ενήλικο με κρίση και συνείδηση και άλλο να μιλάς για παιδάκια που αντιγράφουν αυτά που είδαν από την ΤV και τους μεγάλους και αύριο θα αντιγράψουν και εσένα, χωρίς όμως να λάβουν υπ’ όψη τους τα κριτήριά σου. Και εντελώς άλλο να θεωρείς ότι ο πατέρας δεν θα προστάτευε τα παιδιά του ό,τι και αν έκαναν, όπως και εγώ θα ξεκοίλιαζα τον βιαστή. Το "αίμα νερό δεν γίνεται" :)]
Ο Γιώργος Φραντζεσκάκης τιτλοφορεί το κείμενό του ως «Βία στη βία της βίας;» και ξεκινά με την φράση «Όταν ο «ειλικρινής» διάλογος δεν προλαβαίνει καν να ξεκινήσει…». Συνεχίζει με την παρουσίαση ενός απολύτως καταδικαστέου φαινομένου το οποίο το εντοπίζει σε αγόρια στα ζόρια της εφηβείας και όχι στην ελληνική κοινωνία (στην οποία ομολογουμένως συμβαίνει το παρουσιαζόμενο), μιας και είναι αποδεκτό ότι η κακοποίηση ζώων και ειδικά κατά την διάρκεια της ανδρικής εφηβείας είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Εντοπίζει δε το θέμα του στον εντοπισμό του σημείου «στο οποίο τελειώνουν τα όρια της αυτοδικίας και αρχίζει η υποχρέωση μας να υπερασπιζόμαστε τα θύματα μιας απρόκλητης πράξης βασανισμού». Υπάρχει άλλος τρόπος από την απάντηση στη βία με βία;. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι περίπλοκο ζήτημα και ότι κάθε φορά που προσπαθεί να απαντήσει στοιχειώνεται από την εικόνα του θαρραλέου πιτσιρικά. Αποφασίζει μόνο πως «αν ήταν σκύλος, θα είχε αποφασίσει».
Συμφωνώ με τον συγγραφέα σε κάθε πτυχή του κειμένου του και στον προβληματισμό του καθώς και στην προσπάθεια επίλυσης που κάνει με το μυαλό του. Διαφωνώ με όλα τα υπόλοιπα «απλοϊκά» σχόλια που ακολούθησαν, τα οποία σχολιάζουν τμηματικά μόνο τα σημεία του κειμένου που ευαισθητοποιούν τους σχολιαστές και όχι το κείμενο στο σύνολό του, καταλήγοντας έτσι να διαφωνούν στην ουσία με το συμπέρασμα του ίδιου του συγγραφέα πως το θέμα είναι περίπλοκο.
Συμφωνώ απόλυτα με το γεγονός πως η επίλυση των προβλημάτων έρχεται με νουθεσία και διάλογο, πως όταν πλέον τελειώσουν τα περιθώρια διαλόγου, τότε το μόνο που απομένει είναι η βία και σε αυτό καταφεύγουμε αναγκαία σε κάθε περίπτωση. Συμφωνώ απόλυτα με το συμπέρασμα του συγγραφέα πως αν ήταν σκύλος, θα είχε αποφασίσει, δηλαδή αν το θέμα ήταν προσωπικό, τότε αντί να προσπαθεί να επιλύσει το πρόβλημα θα αντιδρούσε. Όπως ακριβώς και ο πατέρας, όπου το πρόβλημα έγινε προσωπικό - τα παιδιά του χτυπούσαν - αντέδρασε, όπως και ο οποιοσδήποτε θα αντιδράσει εκδικητικά στον βιασμό της συντρόφου του ή στην δολοφονία του παιδιού του. Όταν προσωποποιούμε λοιπόν ένα πρόβλημα δεν μπορούμε να το λύσουμε, μόνο να αντιδράσουμε. Συμφωνώ με τον εντός εισαγωγικών χαρακτηρισμό του πατέρα ως «περήφανου», καθώς και με την πλήρη απουσία περαιτέρω χαρακτηρισμών αφού ούτε ο συγγραφέας αλλά ούτε εμείς γνωρίζουμε αν προσπάθησε να εκπαιδεύσει, τις μεθόδους και τις προσπάθειες που χρησιμοποίησε και αν αυτό που «παρακολουθούμε» είναι απλά το αποτέλεσμα της αποτυχίας ενός απογοητευμένου πλέον πατέρα που δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα όσα προβάλλονται καθημερινά ως πρότυπα στην κοινωνία μας. Ο Γιώργος Φραντζεσκάκης παρουσιάζει στεγνά ένα σκηνικό που θα μπορούσε να έχει βγει ως αντίγραφο από τις σκηνές βίας με τις οποίες εκπαιδεύουμε καθημερινά τα παιδιά μας από τα ΜΜΕ.
Καταλήγει λοιπόν στο συμπέρασμα πως το θέμα είναι πολύπλοκο, πως πρέπει να βρεθεί τρόπος λύσης και πως είναι λογικό ότι από έναν σκύλο, ή κάποιον ο οποίος θα πάρει προσωπικά το θέμα, η αναμενόμενη αντίδραση είναι η βία. Ο ίδιος όμως, ως άνθρωπος με κρίση, αντιλαμβάνεται την πολυπλοκότητα του θέματος και στοιχειώνεται από τον τιμωρό, δεν τον επικροτεί, ψάχνει για λύσεις, ο καιρός της αντίδρασης έχει περάσει.
Συμφωνώ λοιπόν απολύτως με τον συγγραφέα και διαφωνώ κάθετα με τα απλοϊκά σχόλια που ακολούθησαν. Αν σήμερα λοιπόν ρίχνουμε την ευθύνη στο εκπαιδευτικό σύστημα, τότε αύριο κύριοι των «απλοϊκών λύσεων», όταν θα βρείτε τα διπλά κακοποιημένα ζώα, φροντίστε να ρίξετε την ευθύνη εκεί που αρμόζει. Κατά το ήμισυ στο εκπαιδευτικό σύστημα και κατά το ήμισυ σε εσάς τους ίδιους. Γιατί δεν νουθετήσατε αλλά τιμωρήσατε. Δεν εξηγήσατε, ούτε υπερασπισθήκατε αλλά πήρατε το θέμα προσωπικά και εκδικηθήκατε. Αύριο θα είστε ισάξιοι του εκπαιδευτικού συστήματος φταίχτες, γιατί αντί να επιλύσετε το πρόβλημα, με απλό τρόπο, αναιρώντας δηλαδή τις αιτίες του, το αντιμετωπίσατε απλοϊκά, στραγγαλίζοντας μόνο το φαινόμενο, με αποτέλεσμα αντί να ραγίσει το μπαλόνι να εκραγεί και να καταστραφεί ολόκληρο.
Εγώ προσωπικά θα συνεχίσω να συμφωνώ με τον Γιώργο στο σύνολο του κειμένου του.
το ότι εμένα μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι όταν το διαβάζω ΔΕΝ σημαίνει ότι το θέμα ΔΕΝ είναι πολύπλοκο.
το ότι εγώ σχολίασα μία πτυχή του, ΔΕΝ σημαίνει ότι εξάντλησα την ανάλυση του θέματος.
ο πατέρας ΑΝ ήθελε να ήταν σωστός θα είχε σηκωθεί από την θέση του για να σταματήσει το γιο του από την κακοποίηση του ζώου. Δεν ασχολούμαι με ποιό τρόπο θα το κάνει αυτό...(ο σωστότερος είναι ο διάλογος και η εκπαίδευση αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). ΑΝ ο πατέρας ήταν σωστός θα αντιδρούσε!!!!! νηφάλια ή όχι...δεν επικεντρώνομαι σε αυτό.
ΑΛΛΑ !!!! ΟΧΙ!!! ο πατέρας ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!! και όχι μόνο ο πατέρας. ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΗΛΙΚΑΣ (περαν του συγγραφέως) ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ. αυτό είναι άκρως απογοητευτκό και ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΟ!
Ναι μεν η βία γεννά τη βία, αλλά και η αδράνεια και η ανοχή, διαιωνίζουν τα κακώς κείμενα...
Καλώς ήρθες Resident!
έχεις δικιο, ο απώτερος σκοπός είναι να προστάτεψουμε τους αδύναμους. Συμφωνώ.
Καλημέρες!!
Σε ευχαριστώ πολύ Κροτούλα μου!
(να πω ξανά με ΄γειες;; ε, ξαναλέω! φιλάκια!)
Γοργονίτσα μου έχεις δίκιο και η διαφοροποίηση είναι λεπτή μερικές φορές... μάκια!
Τις αιτίες για όλα τα υπόλοιπα που αναφέρεις ψάξτες στις φράσεις της κοινωνιολόγου σου και στο γεγονός ότι θεωρεί(ς) φυσιολογικό το ότι στις μέρες μας αν ακούσεις κάποιον να φωνάζει "βοήθεια" κλειδώνεις την πόρτα αντί να βγείς να βοηθήσεις.
Δεν είμαι εγώ πάντως αυτός που εξέφρασε ουδέποτε άποψη υπέρ της κοινωνικής αδράνειας. Αντιθέτως πάντα την κατέκρινα και ποτέ δεν εξέφρασα την άποψη "έτσι είναι". :)
Λυπάμαι αλλά μπερδευεις τα θέματα...
(και μετά μου λες πως μου ήρθε η συζήτηση περι ευρώπαίων και αμερικάνων)
μείνε λοιπόν στο παρόν άρθρο για να συνεννοηθούμε. εκτός αν θέλεις να ανοίξουμε διαπροσωπική συζήτηση για τη σχέση μας...
άσε που αφού κατακρίνεις την αδράνεια, έπρεπε να έχεις συμφωνήσει μαζί μου από την αρχή...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Δεν γίνεται, γιατί αν και όχι μόνο κατακρίνω την αδράνεια, αλλά είμαι και ενεργός σε όσα με ενδιαφέρουν, συμφωνώ απόλυτα με τα συμπεράσματα του συγγραφέα για τα κοινωνικά προβλήματα τον διάλογο και την βία, ενώ εσύ μέσω των σχολίων σου διαφώνησες με αυτά, δεν σε στοιχειώνει ο τιμωρός.
Φυσικά όπως πάντα λέω, έτσι και εδώ (είπα), καταλαβαίνω απόλυτα τις αντιδράσεις τιμωρίας και την αναγκαιότητά τους, παρότι δεν τις επικροτώ, άπλα νηφάλια πλέον και όχι με το αίμα στο κεφάλι, προσπαθώ να βρω λύση και στοχεύω τις αιτίες (όπως πάντα).
Καμηλιέρη, το ξέρω πως άργησα, αλλά δεν διαφωνούμε και πάλι ξέρεις. Ούτε με την ΑΛεπουδίτσα διαφωνείς.
Γεια σου ρε Molly Millions!
SeepYou!!! Καλώς τονε!!! :-))
Molly Millions ε;; έκανα ένα μικρό μάθημα μέσω διαδικτύου και έμαθα! (δεν την είχα ξανακούσει...)
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!!!!! :-))))))))))
(να ψάξω να βρω το βιβλίο, χε,χε!!)
Φιλακιααααααααααααα!!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home