ΤΟ ΑΡΩΜΑ
...άλλο ένα βιβλίο που έγινε ταινία...Παραδόξως η ταινία είναι πολύ καλογυρισμένη και ακολουθεί το βιβλίο εκτός από λίγα σημεία που αναγκαστικά (για χάρη της ευκολότερης και γρηγορότερης ροής) ψιλοαλλάζει. Τα σημεία αυτά όμως δεν είναι σημαντικά.
Δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για το σενάριο. Το βιβλίο το έχω διαβάσει 2 φορές. Η ιστορία είναι πολύ ιδιαίτερη - αρρωστημένη. Οπότε αν πάτε, κάτι τέτοιο να περιμένετε.
Ημουν περίεργη να δω εάν το τέλος θα το γύριζαν όπως γραφόταν στο βιβλίο. Για μεγάλη μου έκπληξη, ΝΑΙ η ταινία ακολούθησε το βιβλίο και σε αυτό το σημείο. Μπράβο. Οι θεατές μένουν "αποσβολωμένοι" όπως και οι αναγνώστες.
posted by Alepouditsa @ 09:38
9 Comments:
Το βιβλιο φοβερο - οπως και η (καλη) ταινια. Αν θυμαμαι καλα, χρειαστηκαν μερικες δεκαετιες για να αποφασισουν να γυρισουν τετοιο σεναριο.
Θεωρω την οσφρηση σαν την σημαντικοτερη απ' ολες τις αλλες αισθησεις.
Καλώς τονε...
ναι το βιβλίο ήταν πολύ καλό! Πράγματι ο Ζίσκιντ διαφωνούσε για χρόνια με την μεταφορά του βιβλίου του στον κινηματογράφο. Θεωρούσε ότι μία τέτοια ιστορία δεν μπορεί να μεταφερθεί...
Πάντως ομολογουμένως έκαναν καλή δουλειά.
Λοιπόν την όσφρηση δεν την είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Ασυναίσθητα δηλαδή δεν σκεφτόμουν ούτε καταλάβαινα την σπουδαιότητά της ώσπου διάβασα το βιβλίο!! (τί σου κάνει ο Ζισκιντ...)
Η όσφρηση είναι η κυρίαρχη αίσθηση του υποσυνείδητου. Σε αυτή οφείλεται η γνώση του οικείου και ο πόθος.
Η αλήθεια είναι ότι το τέλος δεν με άφησε αποσβολωμένο (έχει "παιχθεί" πολλάκις), αλλά θεωρώ ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την επίδραση που είχε το άρωμα στην προηγούμενη χρήση του. Στην πρώτη απλά "χειραγωγήθηκαν" στην δεύτερη αποφάσισαν να πάρουν κάτι μαζί τους να το διατηρήσουν για πάντα (το στόχο δλδ του αρωματοποιού).
Το σημαντικό είναι πως στο τέλος ο αρωματοποιός κατανόησε (και μας έδειξε) τί έκανε λάθος και πως μπορούσε να διατηρήσει πραγματικά κάτι για όλη του την ζωή, ενώ παράλληλα αναγνώρισε ότι έπρεπε να τιμωρηθεί...
γεια σου καλέ αλεπουδίτσα! :)
(το βιβλίο δεν μου άρεσε, αλλά είπα να πω ένα γεια!!)
Καλώς την Krotkaya!!
Γειά σουουουου!!!
Μάκια :-))
:)
Το βιβλίο δεν μου άρεσε καθόλου, κυρίως για το ύφος του που είναι τελείως από τη σκοπιά του πρωταγωνιστή και έτσι δίνει στο φόνο μια αίσθηση αποστασιοποιημένη και "φυσική", ώς και θεμιττή (καθένας από τους θανάτους, ακόμα και αυτούς που δεν διαπράττει ο Jean-Baptiste, περιγράφεται με την ίδια απάθεια και αυτό με ενοχλεί).
Αυτό το ύφος δεν υπάρχει τόσο έντονο στην ταινία, αλλά παραμένει το show ενός ψυχασθενή, καταδικασμένου από την ίδια του τη φύση. Ίσως το βιβλίο και η ταινία να είναι ενδιαφέροντα για ένα θέμα πάνω στον ψυχισμό του ανθρώπου και την επίδραση που έχουν πάνω του οι ιδιαίτερες φυσικές ιδιότητες του ανθρώπου, αλλά ως εκεί. Μόνο σαν κλινικό θέμα μπορώ να το πάρω και τίποτε άλλο.
Η αλήθεια έιναι πως έκαναν πολύ καλή δουλειά στην κινηματογραφική μεταφορά....
seepyou: χμμ.. από ότι θυμάμαι οι φόνοι παρουσιάζονται λίγο αποστασιοποιημένα, λόγω του ότι η εστίαση του θέματος είναι στην όσφρηση και όχι στους φόνους, έτσι θεωρώ εγώ. Πάντως όπως και να το κάνεις, το θέμα είναι ιδιαίτερο και άρρωστο όπως και έγραψα
An lu: πράγματι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για την μεταφορά βιβλίων στο κινηματογράφο (αλλά να μου πεις, ποιός αρμόδιος θα το δει έτσι... :-(...)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home